सुनीता विलियम्स यांचे धक्कादायक खुलासे

अंतराळात नऊ महिने घालविल्यानंतर अंतराळवीर सुनीता विलियम्स यांनी पत्रकारांशी केलेले वक्तव्य सध्या संपूर्ण जगभर चर्चेचा विषय ठरत आहे. "माझं अंतराळात अडकणं हे देवाची इच्छा असल्यासारखं वाटत होतं. जेव्हा मला अंतराळात २० दिवस झाले होते, तेव्हा मी जणू मृत्यूशी सामना करत होते. अन्न व पाण्याचा साठा कमी होत चालल्यावर मला वाटलं की आता पुढे कसं जगायचं? त्याच वेळी मला सनातन धर्मातील चैत्र नवरात्रीच्या उपवासाची आठवण झाली. त्या दिवसापासून मी संध्याकाळी थोडं अन्न व पाणी घेत असे आणि सकाळी थोडंसं पाणी. एक महिना असा गेला आणि मी निरोगी आणि आनंदी होते. मला वाटू लागलं की मी आणखी काही काळ तग धरू शकते. "मृत्यूची वाट पाहत असताना मी संगणक उघडला आणि विचार केला की बायबल वाचावं. मी ते आधी अनेक वेळा वाचलं होतं, त्यामुळे एका पानानंतर मला कंटाळा आला. मग मला पुन्हा एकदा रामायण आणि भगवद्गीता वाचायची इच्छा झाली (आता वाटतं की त्यातून मला काहीशा शक्तीची अनुभूती झाली). मी त्याचं इंग्रजी भाषांतर डाउनलोड केलं आणि वाचायला सुरुवात केली. १०-१५ पाने वाचल्यावर मी थक्क झाले. त्यातील भ्रूणविज्ञान, खोल समुद्र आणि आकाश याबद्दलचं वर्णन अद्भुत होतं. मला वाटलं की हे जगाला सांगितलं पाहिजे. "अंतराळातून पाहिलं तर सूर्य चिखलाच्या तळ्यात बसल्यासारखा दिसतो. कधी कधी मला वरून काही आवाज येत, जणू काही मंत्रोच्चार चालू आहेत, आणि मला वाटलं की हे संस्कृत किंवा हिंदीत आहेत. माझा सहप्रवासी बॅरी विलमोर म्हणाला की हे सगळं मी दररोज रामायण आणि भगवद्गीता वाचते म्हणून होतंय. त्यानंतर मी रामायण आणि गीतेचं सखोल वाचन करायचं ठरवलं. ती एक अद्वितीय अनुभूती होती. मी लगेच एलन मस्कला फोन करून हे सांगितलं. "आता तुम्ही थक्क व्हाल – काही दिवस आम्ही इतके घाबरलो होतो कारण आमच्या अंतराळ स्थानकाच्या दिशेने प्रचंड उल्का धडधडत येत होत्या. आमच्याकडे काही उपाय नव्हता, म्हणून आम्ही देवाला प्रार्थना केली. आणि एका चमत्कारीक प्रकारे काही लहान गोलाकार प्रकाशकण (जणू काही तारे) खाली उतरले आणि त्या सर्व उल्कांचा नाश केला. आम्ही ते पाहिलं तेव्हा असं वाटलं की जणू आम्ही त्यांच्यावर तारे फेकतोय. हे आमच्यासाठी आश्चर्यकारक होतं. नासाने या घटनेवर अधिक संशोधन करण्याचे आश्वासन दिलं आहे. "आठ महिन्यांत मी संपूर्ण रामायण आणि भगवद्गीता वाचली. मला जाणवू लागलं की आता मी पृथ्वीवर परतू शकते. माझ्यात एक विलक्षण आत्मविश्वास निर्माण झाला. "एप्रिल महिन्यात, सूर्यास्ताच्या वेळी, सिंहासारख्या एका जीवासोबत माताजी व त्रिशूल घेतलेली एक आकृती पृथ्वीवर उतरतानासारखी दिसली. ती आकृती पृथ्वीच्या वातावरणात प्रवेश केल्यानंतर अदृश्य झाली. ती कुठून आली हे समजत नव्हतं, म्हणून मी आणि बॅरी विलमोर तिचं निरीक्षण करत होतो. असं वाटलं की ती आकाशाच्या एखाद्या विशेष थरातून खाली आली. त्यामुळे मला समजलं की आकाशाचे एकापेक्षा जास्त थर असतात. कितीही विचार केल्यावरही आम्हाला हे उमगलं नाही की हे उडणारे घोडे कुठे गेले? नंतर मला न्यू यॉर्क टाईम्समधील एक अहवाल दिसला – त्यात हडसन नदीवर चंद्रकोर दिसली होती आणि २ मार्चपासून सनातनी उपवास सुरू झाल्याची बातमी होती. त्यानंतर नांगलमध्ये हे निरीक्षण सुरू होतं. नंतर आम्हाला जाणवलं की आता पृथ्वीवर उपवास संपवण्याची वेळ झाली होती. मला वाटतं की ते देवाच्या आशीर्वादाने येणारे देवदूत होते. "आता मला वाटतं की सनातन धर्मातील भगवद्गीता खरी आहे. आता माझं संशोधन वेदांच्या विज्ञानावर आधारित असेल – भ्रूणविज्ञान, खोल समुद्राचं विज्ञान. मला खगोलशास्त्राविषयी सर्व काही शिकायचं आहे. नासामध्ये वेदांच्या अलौकिक शक्तींवर संशोधन करणाऱ्या नवीन विभागाची स्थापना करण्याचा प्रस्ताव देण्यात आला आहे."